مصاحبه با شهاب پیشانی دار

از کودکی عاشق هیجان بودم در هر زمینه ای از همان کودکی هم کارهای عجیب

غریبی انجام می‌دادم به طوری که با دوچرخه به خودم آسیب میرسوندم و عشق

شدیداً با موتورسواری من مخالف بود و هرگز برام نخرید در عوض بهم قول

ماشین داد من هم کم کم با نگاه کردن به روندن پدرم یاد گرفتم ودر

سن نوجوانی در حد روشن کردن و ماشینو از پارکینگ درآوردن یادگرفتم و میشه

گفت سرعت رو از تنها پسر عموم یادگرفتم ایمان پیشانی دار و

سال 83 گواهی نامه گرفتم درست چند روز بعدش مسابقه اسلالوم در اهواز بود

که مسابقه استانی بود و من تونستم از بین حدود 50نفر شرکت کننده با خودروی

پدرم سوم بشم از اون به بعد بطور جدی پیگیری کردم و به صورت حرفه ای

رشته در خوزستان مخصوصاً در اهواز خیلی خوب پیشرفت کرده و راننده های خوب

و حرفه ای داره که من از این مسئله بسیار خرسندم و باعث افتخار منه ولی

متأسفانه همین رانندگان مجبور می شن به علت نداشتن پیست و مکان مناسبی واسه

تمرین تو خیابان حرکات تمرینی انجام بدهند که آن هم بر میگرده به پتانسیل

بالا راننده های جوان و نوجوان ما که این معضل انش الله با زدن یک پیست

استاندارد در اهواز حل می شه و همین رانندها می‌توانند اهواز را سرافراز

این مصاحبه استانی می‌باشد از مسئولین خودمان شروع می‌کنم من درخواست

می‌کنم این رشته را حمایت کنن و برایش اهمیت قائل بشوند . به جد می‌گویم

اگر به این رشته رسیدگی شود و مکان خوبی برایش فراهم شود علاقمندان و

تماشاچیان بیشتری می‌آیند این رشته هزینه های زیادی دارد که تا الآن من

بیشتر آن را بدون اسپانسر و با حمایت دوستان خوبم و قسمتی از آن را با کمک

هیئت اتومبیل رانی اهواز پشت سر گذاشتم البته به این علت اسپانسرها پا جلو

نمی‌گذارند که بازتاب خیلی ضعیفی دارد که حق دارند و این موضوع به عملکرد

رشته‌ی خوبی و گرچه نوپاست اما خوب پیشرفت می کنه از این جمله که

میگن"باید پولدار باشی تا بتونی وارد این رشته بشی" نترسن و اگر استعدادش و

همان طور که خدمت تون گفتم از کودکی روحیه‌ی فعال و پر جنب و جوشی داشتم

ولی به هر حال یه وقت‌هایی هم ممکنه استرس وجود داشته باشد و یا آمادگی

کامل رو نداشته باشه بهر حال قبل از مسابقات برنامه ریزی می‌کنیم و خودمون

اول تا پایان هفته سرکار مشغولم که بتوانم مخارج مسابقات بربیایم البته

قسمتی از مخارج را! آخر هفته هم معمولاً با دوستانم پیک نیک خارج از شهر

میریم البته در طول هفته بعد از کارم اغلب اوقات به باشگاه بدن سازی میرم و

در پیشرفت من حرف اول را می‌زنند و همچنین دوستانم . خدا را شکر

خانواده‌ام با رفتن من به مسابقات کاملاً موافق هستند و در حد توانشان

حمایت می‌کنند دوستانم که نگو ، هرچه در توان دارند مرا یاری می‌کنند و

همراه من هستند که از همه آن‌ها در همین تشکر می‌کنم ماشاله اینقدر زیاد

خانواده‌ام نهایت تشکر را دارم مخصوصاً از پدرم . از تک تک دوستانم تشکر

می‌کنم و امیدوارم بتونم روزی جبران کنم و خیلی خوشحالم که با کمترین

امکانات تونستم به اینجا برسم و امیدوارم بتونم همیشه مردم خوب و خونگرم